۱. نبود ایستگاه آتشنشانی فعال
بخش مینوحی از سالها پیش فاقد ایستگاه آتشنشانی مجهز و فعال است. ساختمان نیمهکارهای برای این منظور وجود دارد اما به دلیل مشکلات اداری و نبود نیروی انسانی، این ایستگاه تاکنون راهاندازی نشده است. این موضوع موجب شده هنگام وقوع حریق، پاسخگویی به موقع و مؤثر به آتشسوزی میسر نباشد.
۲. گسترش سریع آتش به دلیل شرایط اقلیمی
دمای بالای هوا و وزش بادهای محلی موجب شد آتش به سرعت در نخلستانها گسترش یابد و مهار آن با تاخیر صورت گیرد.
۳. فقدان تجهیزات و امکانات اطفایی
منابع محلی و آتشنشانیهای نزدیک نتوانستند به سرعت و با امکانات کافی به محل حادثه برسند. نبود امکانات و تجهیزات مناسب اطفای حریق، از جمله تانکرهای آبرسان و سیستمهای مهار آتش، شدت خسارات را افزایش داد.
۴. تلاشهای ناکافی در پیشگیری و آمادگی
ضعف در برنامهریزی و نبود اقدامات پیشگیرانه، مانند پاکسازی مسیرهای احتمالی آتشسوزی و نداشتن تیمهای واکنش سریع، باعث شد آتشسوزی به سرعت کنترل نشود.
۵. روایت اشتباه درباره علت حادثه
برخی منابع تلاش کردند علت حادثه را کمبود آب معرفی کنند؛ در حالی که بررسیهای میدانی و گزارشهای رسمی نشان میدهد که جریان رهاسازی آب در منطقه مطابق برنامه ادامه داشته و آتشسوزی به دلیل ناتوانی در اطفا و نبود امکانات رخ داده است.
۶. پیامدهای اجتماعی و اقتصادی
از بین رفتن ۱۵ هزار نخل، علاوه بر خسارت مالی شدید به کشاورزان منطقه، تهدیدی جدی برای معیشت و اقتصاد محلی به شمار میآید.
v. ضرورت تقویت زیرساختها
تاکید کارشناسان بر لزوم تکمیل و تجهیز هرچه سریعتر ایستگاه آتشنشانی مینوحی و سایر نقاط پرخطر استان است تا در آینده شاهد چنین خسارات گستردهای نباشیم.
نتیجهگیری
آتشسوزی مینوحی نمادی از ضعف ساختاری و نبود امکانات حیاتی در مقابله با حوادث طبیعی است. به جای تمرکز صرف بر عوامل غیرمرتبط، باید با اصلاح زیرساختها و هماهنگی سازمانی، از بروز چنین فجایعی جلوگیری کرد.
